İzgeler, insanın kendi türüyle olan günlük yaşam ilişkilerini algımızın merkezinden uzaklaştırıp, sahneyi insanla birlikte insanın inşa ettiğine, tabiata ve tabiatın bileşenlerine bırakıyor. İzgeler, ‘tabiatın doğal bir parçası’ olan insanın, tabiat üzerinde varoluşunu, toprak (Yer/Dünya) ile ilişkisinin izlerini, yansımalarını ve reflekslerini sinematografik ve mesafeli bir bakış açısıyla yansıtan atmosferik filmlerdir.